Αλυσίδα Επιβίωσης

Η διάσωση ενός θύματος ανακοπής εξαρτάται από την πραγματοποίηση μιας συγκεκριμένης σειράς ενεργειών. Αυτές περιγράφονται με συγκεκριμένα βήματα, ως κρίκοι, στην <<Αλυσίδα Επιβίωσης>>.

Έγκαιρη αναγνώριση και κλήση για βοήθεια

Αν ένα άτομο παρουσιάζει επίμονο συσφιγκτικό άλγος στο κέντρο του θώρακα, το οποίο δεν περνά με την ανάπαυση, τότε πρέπει να υποπτευθούμε την πιθανότητα καρδιακής προσβολής. Ο πόνος μπορεί να αντανακλά στον ώμο, την κάτω γνάθο ή τον λαιμό. Ο πάσχων μπορεί, επίσης, να αναφέρει δυσφορία, αδυναμία, αίσθημα ναυτίας και ζάλης, καθώς και έντονη εφίδρωση. Στην περίπτωση υποψίας καρδιακής προσβολής ή σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής πρέπει επειγόντως να καλέσουμε ασθενοφόρο. Το 112 αποτελεί τον ενιαίο αριθμό κλήσης επειγόντων περιστατικών και ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα, ο αριθμός κλήσης του ΕΚΑΒ (Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας) είναι 166, ενώ στην Κύπρο, 199.

Έγκαιρη έναρξη ΚΑΡΠΑ για εξοικονόμηση χρόνου

Σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής (όταν η καρδιά σταματήσει), η άμεση έναρξη θωρακικών συμπιέσεων και εμφυσήσεων διάσωσης (ενέργειες γνωστές και ως καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση) μπορεί να διπλασιάσει την πιθανότητα επιβίωσης του θύματος.

Έγκαιρη απινίδωση για την επαναλειτουργία της καρδιάς

Στις περισσότερες περιπτώσεις καρδιακής ανακοπής, η καρδιά σταματά να λειτουργεί αποτελεσματικά, λόγω μιας ηλεκτρικής διαταραχής της που ονομάζεται κοιλιακή μαρμαρυγή (ΚΜ).
Η μόνη αποτελεσματική θεραπεία για την ΚΜ είναι η χορήγηση ηλεκτρικού ρεύματος (απινίδωση).
Η πιθανότητα επιτυχούς  απινίδωσης μειώνεται περίπου κατα 10% για κάθε λεπτό μετά την κατάρρευση του θύματος, εκτός και εάν εφαρμοστεί αποτελεσματική ΚΑΡΠΑ. Η χρήση των ΑΕΑ (Αυτόματος Εξωτερικός Απινιδωτής) καθιστά δυνατή τη χορήγηση απινίδωσης απο τον γενικό πληθυσμό.

Φροντίδα μετά την αναζωογόνηση για αποκατάσταση της ποιότητας ζωής

Μετά απο επιτυχή αναζωογόνηση, οι ανανήπτες μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες ανάνηψης του πάσχοντα. Για τον γενικό πληθυσμό, αυτό μπορεί να σημαίνει την τοποθέτηση του αναίσθητου θύματος σε θέση ανάνηψης. Οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να χρησιμοποιήσουν εξειδικευμένες τεχνικές για να βελτιώσουν την ανάνηψη.